ظهور و حكومت حضرت مهدى(عجل الله تعالي فرجه الشريف) نيز بسان بعثت رسول(صلي الله عليه و آله) تحولات عظيمى را در پى خواهد داشت و از جمله زن امروز را كه با آب و رنگى مدرن تر به دوران جاهليت باز گردانده شده را وارد مرحله جديدى
از كرامت و شخصيت خواهد نمود.
زنان در دوران پيروزي وحاکميت عدل مهدي(عليه السلام) حرکت و رشد چشمگيري خواهند داشت.
آنان چنان از علم و معارف اسلامي بهره مي‌برند که حرکات و رفتارشان، بر اساس قانون خدا است.
بر اين پايه به بهترين وجه ممکن به تربيت فرزندان با ايمان(در کنار حرکت فرهنگي خود) اقدام مي‌کنند.
امام باقر(عليه السلام)فرمود: در زمان امام مهدي(عليه السلام) به شما حکمت داده مي‌شود،
تا آنجا که زن در درون خانه‌اش مطابق کتاب خدا و سنت پيامبر(صلي الله عليه و آله) قضاوت مي‌کند".[1]
همچنين در آن دوران زنان از امنيّتی بینظيری برخوردار خواهند بود و بيش از هر زمان ديگری در طول تاريخ از دست ظلم و تجاوز انسانهای
شرور در امان خواهند بود تا جاييکه در روايت آمده است: «راه ها به گونه اي امن مي شود که زنان جوان از جايي به جاي ديگر،
بدوم همراه داشتن محرمي سفر مي کنند و از هر گونه تعرض و سوء نظر در امان هستند.[2]
حال سزاوار است بدانيم زنان در اين حرکت عظيم تاريخی و سرنوشت ساز چه نقشي را ايفا مي کنند و چه مسؤوليتي بر عهده دارند
و كدام فعاليتها و مسئوليتهاى حكومتى در اختيار زنان لايق و كاردان قرار خواهد گرفت.
هر چند طبق بعضي از روايات اکثر پيروان دجال را يهود و زنان تشکيل مي دهند،[3] ولي در کنار آنان زناني مومن و عفيف نيز هستند
که در حفظ عقيده خود سخت کوش بوده، از اوضاع پيش از ظهور بسيار متاثرند.
برخي از زنان از ثبات قدم و روحيه جهادگرانه اي برخوردارند و هرجا مي روند با جنگ تبليغاتي عليه دجال،
ماهيت ضد انساني او را آشکار مي سازند.
برپايه بعضي روايات نقش زنان در زمان حضور به نقش زنان در زمان پيامبر(صلي الله عليه و آله) تشبيه شده است[4] و
وظائفی همچون رساندن آب و غذا به رزمندگان، آشپزي، نگه داري وسايل رزمندگان، تهيه دارو، رساندن مهمات،
تعمير تجهيزات، انتقال شهدا، شرکت در جنگ هاي دفاعي، تشويق رزمندگان براي عزيمت به جبهه، تشويق آنان در صحنه نبرد و …
برای آن تعريف شده است.
در بعضي روايات ديگر تصريح شده است که زنان در بخش درمان و بهداشت مشغول فعاليت هستند.
از بعضي روايات ديگر مي توان استفاده نمود که تعدادي از زنان از مديران و کارگزاران حکومت امام زمان خواهند بود
و در پستهاي مديريتي فعالانه نقش خواهند داشت.
حال سزاوار است بدانيم زنان در حکومت قائم آل محمد(عليه السلام) چه مي کنند؟ چه کساني هستند؟ چند نفرند؟
از کجا مي آيند و چه مسؤوليتي برعهده دارند؟ براساس برخي از روايات، حضور و نقش اين زنان ازنظر زمان و موقعيت، را می توان
در چهار دسته مورد بررسی قرار داد:
الف) زنان هم عصر حضرت حجّت[5]
اولين گروه از زناني که به محضر امام زمان(عليه السلام) مي شتابند آنهايند که در آن ايام مي زيسته اند
و همانند ديگر ياران امام(عليه السلام) به هنگام ظهور در حرم امن الهي به خدمت امام(عليه السلام) مي رسند.
در اين باره دو روايت وجود دارد:
امّ سلمه ضمن حديثي درباره علايم ظهور، از پيامبر روايت کرده است که فرمود:
«در آن هنگام پناهنده اي به حرم امن الهي پناه مي آورد و مردم همانند کبوتراني که از چهار سمت به يک سو هجوم مي برند
به سوي او جمع مي شوند تا اينکه در نزد آن حضرت سيصد و چهارده نفر گرد مي آيند
که برخي از آنان زن مي باشند که بر هر جبار و جبار زاده اي پيروز مي شود. »
همچنين جابر بن يزيد جعفي، ضمن حديث مفصلي از امام باقر(عليه السلام) در بيان برخي نشانه هاي ظهور نقل کرده که
«به خدا سوگند، سيصد و بالاتر از ده نفر مي آيند که پنجاه نفر از اين عده زن هستند که بدون هيچ قرار قبلي در مکه کنار يکديگر
جمع خواهند شد. اين است معناي آيه شريفه: «هرجا باشيد خداوند همه شما را حاضر مي کند. زيرا او بر هر کاري توانا است.»[6]
از کلمه"فيهم” که در روايت آمده استفاده مي شود که اين پنجاه زن از جمله 313 نفرند.
و تعبير به “رجلا” به جهت تغليب است. همان گونه که در آيه تطهير ضمير “کم” که براي جمع مخاطب مذکر است
به کار رفته و به طور حتم حضرت زهراء (عليها سلام) نيز مشمول آيه است و اگر مقصود امام از وجود آن پنجاه زن،
همراهي آنان با آن 313 نفر بود بايد از تعبير “معهم” استفاده مي کرد، نه “فيهم".
و اگر اشکال شود که: پس چرا اسامي اين پنجاه نفر در بين نام 313 نفر نيامده است؟
در جواب گوييم: با مراجعه به رواياتي که اسامي ياران خاص حضزت را ذکر کرده اند پي مي بريم که نام همه 313 نفر نيامده است
و لذا ممکن است بقيه آنان از زنان باشند که به جهت خاصي نام آنان برده نشده است.[7]
و ديگر اين که اين سيصد و سيزده نفر مانند عدد اصحاب بدر برشمرده شده اند و همه ياران و فرماندهان عالي رتبه
و ازنظر مقام و قدرت درحد بسيار بالايي هستند که برخي با ابر جابه جا مي شوند
و اينها بدون شک با بقيه مردم آن زمان فرق بسيار دارند.
بنابراين اگر بگوييم آنها جزو همان سيصد و سيزده نفر هستند براي آنها رتبه و موقعيت ويژه قائل شده ايم
و اگر بگوييم در زمره ياران ديگر حضرت باشند از امتياز کمتري برخوردارند.
در توجيه و جمع اين روايات گفته شده تعداد 313 نفر هسته اصلي و مرکزي ياران امام زمان(عليه السلام) ميباشند.
حال که ميان 313 تن از ياران حضرت (که کارگزاران و مديران حضرت ميباشند) پنجاه زن وجود دارند،
به اين نتيجه مي رسيم که زنان در پستهاي مديريتي فعالانه نقش خواهند داشت.
ادامه »